Van lopen uit noodzaak naar verslaafd ultra trailloper.
Hoi. Ik ben Xavier en ben (ultra trail) loper.
Tot 2012 speelde ik voetbal waarin lopen eerder noodzaak dan fun was.
Maar meer en meer staken pijntjes de kop op.
De (leef)tijd was gekomen om een andere ‘rustiger’ sport te kiezen.
Eerst koos ik voor een racefiets. Maar daarin kon ik mijn energie toch niet 100% in kwijt.
Toen een paar collega’s vroegen of ik niet mee wou gaan naar de stadsloop 5km van Gent dacht ik waarom niet.
Daar stonden we dan, een ex-voetballer, een doelman en een basketter. Natuurlijk wou niemand voor elkaar onderdoen. De eerste 3km bleven we in elkanders buurt. Maar uiteindelijk verloren we mekander. Volledig het vat tot op de bodem geleegd bleek ik tot mijn verrassing toch de eerste van de 3 te zijn. Dit smaakte naar meer. Dat zelfde jaar volgde nog de midzomernachtrun 10km.
Het jaar erop zou ik beginnen met trainen. De Gentse stadsloop 10km en de midzomernachtrun 15km volgden.
In deze sport kon ik blijkbaar toch mijn energie kwijt en was ik blijkbaar ook nog niet zo slecht.
Een vriendin, marathon loopster in het weekend, kon me aanzetten als weddenschap om mee te gaan naar Keulen om de halve marathon te gaan lopen.
Keulen was een succes. De vele supporters langs het parcours stuwden me vooruit. Dit was het. Ik vond lopen leuk. Enkele pintjes later werd de weddenschap nog groter. Ik zou een marathon lopen. Daarvoor zou ik toch eens serieuzer moeten beginnen trainen.
“Bergen … dat kan je het best gebruiken om vanaf te skiën!”
Ik zocht en vond in Gentloopt een groep mensen die ook trainden voor de marathon.
In 3 maanden werden we vakkundig klaargestoomd voor de marathon door coachen Martin en Ineke (ook Trailodge Ultra teamlid).
Af en toe werd door Martin al eens over een trail gesproken en uiteindelijk ging ik eens mee. Dat zou wel een goede training zijn, in voorbereiding naar de marathon toe.
Mijn eerste trail was de bear trail 37km en 750 hoogtemeters. Ik kwam toe, halfdood en ontgoocheld. Dit was geen loopwedstrijd. Er werd gewandeld in het klimmen. Toen Martin vroeg hoe ik het vond was mijn reactie: ‘Dit doe ik niet meer’.
Een maand later had ik me toch terug laten overtuigen de Lommel trail te doen. 35 +/- vlakke km door de Limburgse bossen en hei. Doordat ik hier wel kon doorlopen, vond ik het toch leuk.
Ondertussen waren 3 maanden van trainen voorbij en ging ik een poging wagen in de marathon van Oostende. Tot km 36 ging het goed maar uiteindelijk kwam ik toch halfdood toe. Dat bevestigde dat marathons lopen eigenlijk iets was voor supermensen onder ons. Een maand later stond ik in Kasterlee aan de start van mijn 2de marathon. Ik zou het onder de knie leren krijgen.
Het volgende jaar werd Martin geloot voor de UTMB. 170 km door de bergen lopen. Daar moet je echt een vijs los voor hebben. Bergen dat kan je het best gebruiken om vanaf te skiën. En met het liftje naar boven natuurlijk!
2 jaar geleden en ondertussen al een pak trails later zijn de gentloopt vrienden er toch in geslaagd om me mee te krijgen een bergtrail te doen. Toen nog vermomd als Marathon du Mont Blanc. Wonder boven wonder was ik direct verkocht. Ik heb afgezien, zeker met de loden zon op mijn hoofd, maar wat kon je van die mooie uitzichten genieten. Dat bergen zo mooi kunnen zijn zonder sneeuw.
De microbe had me te pakken. Trails werden ultra trails, en de bergen werden niet langer alleen gebruikt om te skiën.
Begin 2016 liet ik me nog maar eens overtuigen om nu zelf mee te doen in de loting van de CCC. Want Martin zocht een partner in crime om zijn 2de UTMB te lopen. Heel snel werd een groep van Gentlopers gevonden, die ook wel rond de Mont Blanc wilden gaan lopen.
Op de dag van de loting sloeg een luide kreet door de buro. We zijn erbij! We mogen gaan! Luttele seconden later kwam het besef dat dit betekende dat er wel heel veel training nodig zou zijn.
Eerst trainen voor een snelle marathon en nadien een stage in Chamonix met Trailodge waarin ik pas echt leerde berg (ultra) trailen. Om te weten wat 100km lopen was, deed ik die afstand voor het eerst op de trail des Trappistes. Tot mijn verbazing kwam ik als 5de over de meet.
Alle trainingen verliepen perfect, tot ik, 3 weken voor vertrek naar de CCC, uitgleed op mijn voorlaatste trainingstrail en geblesseerd moest afhaken.
Ondertussen is de blessure weg en ben ik terug aan de opbouw begonnen. Door de vele voorbereidings trails sta ik dit jaar 2de in het BeTrail trailcup en 6de op het ultracup. Nooit gedacht dat ik tussen al deze super goede traillopers zou staan, waarvan ondertussen verschillende vrienden geworden zijn.
2017 staat dus in het teken van een rematch op de CCC.
2 maanden eerder zal ik proberen de E101 op de Eiger ultra trail te bedwingen.
Ondertussen is de marathon van Antwerpen niet weg te slaan uit mijn voorbereiding, vooral om snelheid bij te trainen.
Als trainingen in 2017 staan onder andere ‘From dusk till dawn’, de ‘Xtrails in de Vogezen’, de ‘ecotrail Parijs 80km’ en tal van andere wedstrijden op het programma.
CU on the trails.
Xavier